در انجام عملیات‌هائی که توسط بالابر انجام می‌شود، مشاهده شده که سیمبان پس از قرار گرفتن در ارتفاع، بالابر او خراب یا خاموش شده است. برخی از بالابرها مجهز به سیستم کنترل دستی در حالت خاموش بوده و می توانند با جمع کردن بوم و پائین آوردن آن، شخص گرفتار را نجات دهند.

ولی در صورت گرفتار شدن در ارتفاع درون باکت بالابر، می توان به روش‌های زیر عمل نمود:

الف- موجود بودن بالابر دوم

ü      در صورتی که بالابر دیگری در محل عملیات یا نزدیکی آن موجود ‌باشد، در محل حضور یافته و لبه باکت بالابر سالم را کنار لبه باکت بالابر معیوب قرار می‌دهد.

ü      جهت ایمنی بیشتر باید نفر داخل بالابر معیوب، توسط یک عدد هارنس یا طناب کوتاه بدن خود را مهار و نجات دهنده سر دیگر طناب را به بوم بالابر سالم متصل نماید.

ü      سپس با احتیاط کامل و رعایت ایمنی از داخل بالابر معیوب به داخل بالابر سالم برود.

ب- نزدیک بودن به پایه

ü      در صورتی که شخص گرفتار در بالابر نزدیک پایه باشد، شخص نجات دهنده از پایه صعود نموده و با یکی از روش‌های فوق الذکر که در قسمت "ایجاد محل نصب طناب نجات در بالای پایه" توضیح داده شد، با احتیاط طناب نجات را از سر پایه عبور داده و به طرف شخص گرفتار در بالابر می‌برد.

ü      سپس (در صورت سلامت توسط خودش) با عبور طناب از زیر بغل‌های شخص درون بالابر و فیکس کردن طناب به دور سینه او، با سر طناب یک گره کمانی ساده بر روی بدنه طناب زده می‌شود.

ü      در صورتی که شخص درون بالابر کمربند ایمنی ندارد باید در اختیار او قرار داده شود تا هنگام پائین آمدن از پایه استفاده نماید.

ü      شخص نجات دهنده از پایه پائین آمده و طناب را فیکس نموده و سر دیگر طناب را طوری در دست می‌گیرد که هنگام رفتن شخص از درون بالابر به روی پایه و در صورت سقوط احتمالی، بتواند او را کنترل نماید.

ü      با مهار طناب نجات و احتیاط لازم، شخص از درون بالابر به روی پایه رفته و پائین می‌آید.

ج- عدم وجود بالابر دوم و دور بودن از پایه

ü      در این حالت کلیه اقدامات و گره‌ها باید توسط خود شخص درون بالابر زده شود و فقط مهار طناب نجات و انتقال شخص به پائین به عهده شخص نجات دهنده می‌باشد.

ü      ابتدا یک سر طنابی که طول آن حداقل دو برابر ارتفاع بالابر از زمین بوده و از استحکام کافی برخوردار باشد، انتخاب شود. (در صورتی که طنابی مانند هندلاین بصورت دایره‌ای بافته شده باشد، آن را بریده و از قرقره خارج نموده و مورد استفاده قرار می‌دهیم. استفاده از قرقره به دلیل غیر قابل کنترل بودن طناب، مجاز نمی‌باشد.)

ü      توسط شخص درون بالابر، در محلی مناسب و ایمن که استحکام کافی داشته باشد (به انتهای بوم یا روی وینچ)، یک تکه طناب کوچک که درون آن یک مهره چشمی یا شیکل (یو) قرار دارد، محکم بسته شود.

ü      سپس با استفاده از طناب نجات و با ایجاد یک نیم گره حمایت داخل شیکل، یک سر طناب درون بالابر و سر دیگر طناب نجات در دست شخص نجات دهنده بر روی زمین قرار گیرد. (در صورتی که طناب نجات ضخیم باشد، فقط با عبور از داخل یو و چرخاندن به دور بدنه طناب، می‌توان آن را مورد استفاده قرار داد.)

ü      در صورت وجود هارنس، شخص درون بالابر آن را پوشیده و سر طناب نجات را به هارنس در قسمت جلوی سینه، با زدن یک گره کمانی متصل نماید.

ü      در صورت عدم وجود هارنس، باید با یک تکه طناب و با روشی که در قسمت‌های قبل توضیح داده شد، یک هارنس سریع اطراف بدن خود ایجاد نموده و در قسمت جلوی سینه و با زدن یک گره کمانی به طناب نجات متصل نماید.

ü      شخص نجات دهنده طناب را فیکس نموده و سر دیگر طناب را طوری در دست می‌گیرد که هنگام بیرون آمدن شخص از درون بالابر و در صورت سقوط احتمالی، بتواند او را کنترل نماید.

ü      با مهار طناب نجات و احتیاط لازم، شخص به پائین هدایت می‌شود.