همانطور که قبلاً گفته شد، پس از ايست قلبي - تنفسي اگر در عرض ۴ تا ۶ دقيقه عمليات احياء شروع نشود، مرگ قطعي و حتمي خواهد بود. در نتیجه به هر دلیلی که نتوان عملیات تنفس مصنوعی را در بالای پایه انجام داد و یا شخص نجات دهنده توان انجام این کار را در بالای پایه نداشته باشد، باید به سرعت (کمتر از 6دقیقه) مصدوم را از بالا به پائین پایه  انتقال داده و عملیات احیاء را بر روی زمین شروع نماید.

در این روش نجات دهنده باید به روش زیر عمل نماید:

ü       ابتدا یک سر طنابی که طول آن حداقل دو برابر ارتفاع پایه بوده و از استحکام کافی برخوردار باشد، انتخاب شود. (در صورتی که طنابی مانند هندلاین بصورت دایره‌ای بافته شده باشد، آن را بریده و از قرقره خارج نموده و مورد استفاده قرار می‌دهیم. استفاده از قرقره به دلیل غیر قابل کنترل بودن طناب، مجاز نمی‌باشد.)

ü       بديهي است در اين مرحله بايد اطمينان حاصل شود كه شبكه بدون برق است و يا مصدوم از شبكه جدا بوده و در فواصل مجاز قرار داشته باشد.

ü       در صورت وجود نفر سوم، سر دیگر طناب باید در دست یک نفر بر روی زمین قرار داشته باشد.

ü       در صورتی که فقط مصدوم و یک نفر نجات دهنده در محل حضور داشته باشند، باید سر طناب به جائی محکم متصل و گره زده شود و در صورتی که نتوان سر دیگر طناب را در پائین پایه مهار نمود، باید شخص نجات دهنده با استفاده از نیم گره حمایت، در بالا با مهار طناب و اعمال قدرت کافی، مصدوم را به پائین انتقال دهد.

ü       سپس یاری دهنده با یکی از روش‌های فوق الذکرکه جهت "ایجاد محل نصب طناب نجات در بالای پایه" توضیح داده شد، طناب نجات را از سر پایه عبور داده و به طرف مصدوم می‌برد. 

ü       سپس یاری دهنده روبروی مصدوم قرار گرفته و با عبور طناب از زیر بغل‌های مصدوم و فیکس کردن طناب به دور سینه مصدوم، با سر طناب یک گره کمانی ساده بر روی بدنه طناب می‌زند.

ü       با کشیدن طناب نجات و مهار وزن مصدوم، طناب کمربند ایمنی او را از دور پایه باز می‌نمائیم. (در صورتی که به هر دلیل طناب کمربند مصدوم باز نشود، باید آن را برید.)

ü       با مهار طناب نجات و احتیاط لازم، وی را به پائین انتقال می‌دهیم.